het mooiste geschenk, dat we onszelf kunnen geven, is er bewust voor te kiezen om opnieuw als individu maximaal en onvoorwaardelijk verbonden te leven met ons ware, authentieke zelf; zo zullen we ons grenzeloos potentieel optimaal ontdekken, ontwikkelen en benutten en bovendien gezond, zonder mentaal lijden en maximaal verbonden met onze omgeving door het leven gaan
LEVEN IN VERBONDENHEID MET ONS WARE, AUTHENTIEKE ZELF – VOORBEELD 1
om te begrijpen waarom we als opgroeiende mens langzaam maar zeker vervreemden van ons ware, authentieke zelf, is het wellicht zinvol om eerst kort stil te staan bij hoe deze vervreemding tot stand komt
dat kunnen we het best doen aan de hand van twee concrete voorbeelden, die tonen in welke mate een individu gemiddeld in verbondenheid leeft met zijn/haar ware, authentieke zelf
onderstaand zien we een grafiek van een 46-jarig mannelijk individu, waarbij op de horizontale as de levensjaren weergegeven worden en op de verticale as in welke mate dit individu gemiddeld in verbondenheid leeft met zijn ware, authentieke zelf (op een volgende pagina wordt uitgelegd hoe we deze grafiek voor onszelf kunnen maken)
aangezien de fysieke en mentale basisbehoeften ingevuld worden voelt het pasgeboren kind zich in dit geval veilig, geborgen, beschermd, geliefd, comfortabel, begrepen en gesteund en blijft het maximaal verbonden met zijn ware, authentieke zelf
het pasgeboren kind leeft ook maximaal en onvoorwaardelijk verbonden met zijn omgeving, waar hij oneindig veel vormen, geuren, kleuren en geluiden van de pure, universele liefde ervaart
een gouden tijd breekt aan vol liefde, bewondering, verwondering, vreugde, onbezorgdheid en spontaneïteit
angst en zorgen zijn hem vreemd, hij weet niets maar voelt alles, heeft geen bezit, maar voelt zich de koning te rijk
de pure, kinderlijke liefde maakt dat dit individu zijn omgeving onvoorwaardelijk vertrouwt en imiteert
zodoende imiteert hij zonder filter de gedachten, woorden en handelingen van de individuen uit zijn omgeving, die zich gemiddeld op de positie tussen 4 en 5 bevinden op de authenticiteitsas en zodoende veel minder in verbondenheid leven met hun ware, authentieke zelf
bovendien voelt hij zich onveilig bij dominante volwassenen
om conflicten te vermijden, zal hij zodoende zijn gedrag aanpassen als deze dominante personen hem bijvoorbeeld iets verbieden
zo zorgt hij ervoor dat hij zich opnieuw veilig, geborgen en geliefd voelt
deze dominantie, zelfs al heeft ze de nobele bedoeling om hem te behoeden voor een mogelijk onheil, zal hem altijd verder van zijn ware, authentieke zelf verwijderen
zo zal het individu zijn gedrag preventief aanpassen, wanneer zich in de toekomst een gelijkaardige situatie dreigt voor te doen
stilaan groeien beide bovenstaande zaken uit tot overtuigingen en gewoonten, die in de automatische piloot van zijn onderbewustzijn opgenomen worden en die zijn leven zullen bepalen, zonder dat hij zich daarvan bewust is
in bovenstaand voorbeeld zien we dat het individu door het kopiëren en aanpassen van zijn gedrag zich gaandeweg verwijdert van zijn ware, authentieke zelf tot hij op 18-jarige leeftijd op een plateau terecht komt
dit betekent, dat hij in een routinematig leven terecht komt, waarbij hij zich, net als zijn omgeveving, gemiddeld op de positie tussen 4 en 5 bevindt op de authenticiteitsas en dus heel beperkt in fase leeft met zijn ware, authentieke zelf
dit manifesteert zich zowel in fysiek (sinusitis, eczeem, gevoelige darmen, slechte kwaliteit van slaap) als mentaal (piekeren, zich zorgen maken, faalangst, laag zelfbeeld, prestatiedrang, stress, frustraties om niet ingeloste verwachtingen, angst voor de dood…) lijden
gedurende de twintig volgende jaren, verwijdert het individu zich nog wat verder van zijn ware, authentieke zelf, al gebeurt dit nu aan een veel trager tempo
gedurende deze periode reageert het individu zeer gefrustreerd op zijn omgeving : zijn ouders begrijpen hem niet, zijn baas is incompetent, zijn partner geeft hem te weinig aandacht, een collega krijgt de promotie, waarvan hij vindt, dat hij ze verdient …
kort samengevat : hij is mister perfect en de rest van de wereld dient zich aan hem aan te passen om zijn lijden te beëindigen
waar de wereld bij zijn geboorte als één grote speeltuin percipieerde, waarin hij naar hartenlust kon ravotten, beschouwt hij nu diezelfde wereld een slagveld, waar hij dient te vechten om te overleven
op 37-jarige leeftijd beschouwt de maatschappij hem als een succesvol individu, met een groot huis, een luxeauto, een knappe vriendin en veel uitnodigingen voor feestjes …
niettegenstaande hij alles heeft bereikt, waarvoor hij zich al die jaren heeft ingespannen, voelt hij zich niet goed in zijn vel, aangezien hij zich slechts op de positie tussen 3 en 4 bevindt op de authenticiteitsas en hij hoe langer hoe minder verbonden is met z’n ware, authentieke zelf
op dat moment beseft hij, dat er iets fundamenteels fout zit en hij wil uitzoeken wat
de wanhoop nabij, beslist hij om zowel zijn werknemerscontract als zijn relatie te beëindigen en een sabbatical te nemen om aan zelfobservatie, -reflectie en -analyse te doen
dit keerpunt wordt ook wel the dark night of the soul, de donkere nacht van de ziel, genoemd
tijdens deze periode van zelfreflectie botst hij op een quote van gandhi, die met hem resoneert
“onze werkelijke macht ligt niet in ons vermogen om de wereld te veranderen, maar wel in het vermogen om onszelf heruit te vinden en opnieuw te creëren”
hij besluit dat de tijd gekomen is om zichzelf uit te vinden en op nieuw te creëren, om mentaal opnieuw geboren te worden … maar hij heeft er geen benul van hoe
de eerste jaren, doet hij dat via trial and error en behoorlijk laagdrempelig, door binnenskamers zijn vrijetijdsactiviteiten en voeding aan te passen, maar naar de buitenwereld toe onveranderd te blijven
later verandert hij, weliswaar in mindere mate, zijn professionele en sociale leven
zo leidt hij een dubbelleven, een oncomfortabele spreidstand tussen zijn vrije tijd, waar hij in meerdere mate met zijn ware, authentieke zelf verbonden is, en zijn sociale en professionele leven, waar hij in mindere mate me tzijn ware, authentieke zelf verbonden is
op 45-jarige leeftijd leeft hij terug met dezelfde verbondenheid met zijn ware, authentieke zelf, die hij als 12-jarige had, maar de spreidstand begint stilaan onhoudbaar te worden
dan beslist hij om zijn dubbelleven resoluut af te sluiten en engageert zich om zichzelf all the way te transformeren en zo opnieuw maximaal en onvoorwaardelijk verbonden te leven met zijn ware, authentieke zelf
alle vormen van zijn mentaal lijden, fysieke ongemakken of problemen om met zijn omgeving te verbinden, vormen hierbij de sleutels, zoals we op een volgende pagina zullen zien
LEVEN IN VERBONDENHEID MET ONS WARE, AUTHENTIEKE ZELF – VOORBEELD 2
op onderstaande grafiek zien we een tweede voorbeeld van een 22-jarig vrouwelijk individu
als we deze grafiek vergelijken met de eerste grafiek, dan zien we de vier zelfde fases : de eerste fase van conditionering door minitrauma's, dan de plateau fase van routine, dan de dark night of the soul en daarna de mentale wedergeboorte
we zien evenwel drie substantiële verschillen : de grafiek begint op de positie tussen 8 en 9, op 20 jarige leeftijd gaat de grafiek zeer steil naar beneden, om daarna opnieuw zeer steil naar boven te gaan
daar waar we de periode tussen 0 en 13 jaar als een aaneenschakeling van honderden mini-trauma’s kunnen beschouwen, die haar stukje voor stukje verder van haar ware, authentieke zelf hebben verwijderd, zijn er twee gebeurtenissen, die wél aan de klassieke trauma definitie voldoen
de eerste gebeurtenis deed zich voor toen ze zich in utero bevond, aangezien ze een ongewenst kind was en ze dus in de baarmoeder reeds een gebrek aan liefde en veiligheid voelde
een gelijkaardig resultaat zou er zijn, wanneer de moeder bijvoorbeeld fysiek mishandeld zou worden of met een depressie/verslaving te kampen zou hebben
het tweede trauma betreft een fysiek misbruik op 20-jarige leeftijd, dat haar eveneens enorm mentaal heeft doen lijden
hoe de curve zich dan zo snel terug herstelt, heeft er mee te maken, dat de vrouw er zeer bewust, geëngageerd en gefocust heeft voor gekozen om zich terug maximaal en onvoorwaardelijk te verbinden met haar ware, authentieke zelf
bovendien neemt de plasticiteit van de hersenen, t.t.z. de mate waarin het brein geherprogrammeerd kan worden, af naarmate we ouder worden
zodoende kan dit jongere individu zich sneller herconditioneren dan het oudere individu uit het eerste voorbeeld
VERBONDENHEID : HET MOOISTE GESCHENK, DAT WE ONSZELF EN ONZE OMGEVING KUNNEN GEVEN
we kunnen ons de pertinente vraag stellen, waarom de bron van alle leven toelaat, dat we geconditioneerd
worden en we zodoende vervreemden van ons ware, authentieke zelf, onze omgeving en dus in feite van de bron zelf
als de bron deze keuze voor ons zou maken en we dus automatisch ons ganse leven gezond en zonder te lijden in de waarheid van de pure, allesomvattende liefde zouden leven en ons potentieel optimaal zouden ontdekken, ontwikkelen en benutten, zonder ons van de bron te vervreemden, dan zou dat alles toch veel eenvoudiger en efficiënter maken, toch?
het antwoord is geniaal in z'n eenvoud
dwingen, verplichten, verbieden … zijn per definitie vreemd aan de bron van alle leven, terwijl vrije keuze getuigt van haar onvoorwaardelijke liefde
als onze verbondenheid met ons ware, authentieke zelf niet het resultaat zou zijn van onze vrije en bewuste keuze, dan zou ze in feite haar betekenis verliezen, net zoals de dag geen betekenis zou hebben zonder nacht en warmte zonder koude
het is net het contrast, tussen het leven met en zonder verbondenheid, dat ons toelaat om een voller en completer leven te leiden, net zoals het de dissonante noten zijn, die een melodie voller en completer maken
door ons de verantwoordelijkheid te geven om zelf bewust voor de volle verbondenheid met ons ware, authentieke zelf en onze omgeving te kiezen, laat ze toe, dat we onszelf het mooiste geschenk geven en ons potentieel maximaal te ontdekken, ontwikkelen en te benutten, terwijl we gezond en zonder lijden leven
zodoende geeft de bron ons de totale en onvoorwaardelijke vrijheid, accepteert ze zonder oordeel alles wat we doen en speelt ze slechts een actieve rol na onze dood als we zelf niet meer bewust kunnen kiezen
eenmaal ons fysieke leven voorbij is, zorgt de bron ervoor dat onze conditionering gereset wordt vooraleer onze ziel haar opnieuw vervoegt
daarna begint de cyclus gewoon terug van vooraf aan en wordt, indien nodig, oneindig keer herhaald, want ook geduld is een teken van de pure liefde, die inherent verbonden is met de bron
