onze mindset is zowel onze grootste katalysator als onze grootste saboteur als we willen leven, zoals we zijn voorbestemd
onze mindset is een katalysator als we frequent, enthousiast, focussen op, nederig vragen om en geloven in een leven, zoals we zijn voorbestemd
we kunnen dit doen op de manier en de tijdstippen, waar we ons het meest comfortabel bij voelen, bijvoorbeeld door middel van yoga, het bijhouden van een dagboek, gebed, meditatie, mindfullness, het verblijven in de natuur, hypnose …
een zeer efficiënte manier bestaat er eveneens uit om deze vraag in te spreken en het in loop af te laten spelen tijdens onze nachtrust
zodoende wordt er een nieuw en krachtig neuraal netwerk gevormd, dat alles in het werk zal stellen om dit leven te realiseren
we hebben gemiddeld zo’n 60.000 gedachten per dag en het hoeft geen betoog, dat op dit moment wellicht geen enkel van deze gedachten bestaat uit het enthousiast focussen op, vragen om en geloven in een leven, zoals we zijn voorbestemd
tal van andere zaken, niet in het minst het verhogen van onze sociale status en ons bezit, hebben meestal een hogere prioriteit en daar wringt het schoentje een eerste keer
als we ons hier van bewust zijn en we beslissen om onze mindset meer en meer als katalysator te gebruiken, dan wringt het schoentje een tweede keer
ons overlevingsinstinct zorgt er voor, dat we bang zijn om te veranderen
gekende, voorspelbare zaken betekenen een zeer laag risico en dus een hogere overlevingskans
daarom voelen we ons veilig in de comfortzone van de routine en zodoende betekent elke verandering een mogelijke bedreiging
vandaar dat angst voor verandering in ons DNA verankerd zit
en ALS we al willen veranderen, willen we zodoende ook zéker de controle tijdens de verandering behouden, want een ongecontroleerde verandering betekent een dubbel risico …
angst voor verandering in combinatie met het feit, dat die verandering abstract is, zorgen ervoor dat het veranderingsproces dubbel vertraagd wordt
tot slot kent het universum tijd nog ruimte
probleem en oplossing, de vraag en het gevraagde bestaan zodoende op hetzelfde ogenblik en ook dat is voor ons analytische brein moeilijk te bevatten
als we dus écht geloven, dat we zullen leven, zoals we zijn voorbestemd, is het belangrijk om de vraag te stellen en ons tegelijkertijd dankbaar en gezegend voelen, net alsof we op hetzelfde moment van de vraag het gevraagde reeds ontvangen hebben
in het begin van het proces zal ons analytische brein dit natuurlijk saboteren, maar gaandeweg, als we er klaar voor zijn, zal dit beter en beter lukken
uiteindelijk is het 100% onze eigen keuze op welke mindset we willen intunen, dus het feit of we ooit zullen leven, zoals we zijn voorbestemd, hangt 100% van onszelf af