​

talrijk zullen de momenten zijn tijdens het groeiproces waarop de twijfel zal toeslaan

 

dit gebeurt bijna altijd naar aanleiding van (extreme) stressmomenten

 

een klein stemmetje in ons hoofd zal ons influisteren, dat we toch nooit zullen slagen, dat het allemaal de moeite niet is, dat het leven vroeger veel makkelijker en beter was, dat anderen precies sneller evolueren dan wijzelf, dat we er nog niet klaar voor zijn, dat onze omgeving ons de rug zal toekeren, dat we geboren losers zijn

 

ook zal onze omgeving ons veelvuldig aansporen om terug “normaal” te doen

 

op deze stressmomenten zelf is het handig om on the spot hulp te vragen aan het universum om te worden zoals we zijn voorbestemd

 

het feit, dat we ons geborgen weten door een groter geheel, is zeer geruststellend

 

het is ook hoegenaamd niet erg, dat ons lichaam gedurende 90 seconden (dit is de normale tijdsduur van een stresscyclus) onder adrenaline staat en dan weer tot rust komt, omdat dit zeer mooie leermomenten zijn

 

wat zinloos is, is dat we deze stresscycli en de bijhorende neural netwerken blijven voeden, door keer op keer dezelfde stresssituaties opnieuw te laten afspelen in ons hoofd

​

aangezien ons brein geen onderscheid maakt tussen de realiteit en onze verbeelding, zorgt het herafspelen van de film voor net dezelfde reactie en dus voor nutteloos lijden

 

wanneer er momenten zijn, wanneer de twijfel fundamenteler is, is het handig om uit te meten in welke mate we gedurende een langere periode leven zoals we zijn voorbestemd omdat we daar effectief wel een duidelijke positieve trend zullen zien

 

dit kunnen we eenvoudig op een schaal van 0 tot 10 meten via radiësthesie

 

er bestaan geen “goede” of “foute” meetmethodes, iedereen dient voor zichzelf aan te voelen welke methode voor haar/hem het beste werkt

​

in elk geval vormt ons energieveld in het algemeen en ons lichaam in het bijzonder het meetinstrument

 

om correct te meten, is het belangrijk, dat we ons in de neutrale mindset bevinden in een comfortabel kader, zo niet zullen we onze resultaten onbewust beïnvloeden

 

een pragmatische manier is om de as over de ganse breedte van een A4 blad te tekenen en dat blad horizontaal te leggen

 

daarna stellen we de vraag in welke mate we bijvoorbeeld gedurende de laatste maand hebben geleefd, zoals we zijn voorbestemd en bewegen we onze hand over de schaal

 

op een gegeven moment zal ons lichaam een fysiek teken geven : dat kan ter hoogte van de keel zijn, maar evengoed aan de elleboog, de solar plexus of zelfs ons gehele lichaam ...

 

sommige mensen beelden zich de as in terwijl ze de ogen sluiten en zijn in staat te meten zonder hun hand te verplaatsen, sommigen voelen zich comfortabeler met een pendel …

​

indien gewenst kan zo ook de curve van ons volledige leven getekend worden, zoals te zien op de volgende pagina

​

net zoals ook de mona lisa afschuwelijk is als we het schilderij met een microscoop bestuderen, is het hierbij belangrijk, dat we naar de positieve trend van het grotere plaatje kijken en niet focussen op momenten van stagnatie of zelfs achteruitgang 

​